مقاله نظریه ژان پیاژه در آموزش

مقاله نظریه ژان پیاژه در آموزش

مقدمه:

ژان پیاژه؛ روانشناس بزرگ معاصر را پایه گذار «معرفت شناسی تكوینی» دانسته اند.از این رو كه او كوشید تا سیر پیدایی و تحول معرفت را در انسان از نخستین روزهای كودكی تا سنین نوجوانی كه هنگامه قوام تفكر انتزاعی و در واقع فرجام شكل گیری معرفت است، پی گیرد. به همین سبب، پیاژه را پیرو آرای كانت در روانشناسی می دانند

ساعت پیاژه همانند كلاه بره اش بسیار مشهور است. این ساعت را از پدربزرگ ساعت سازش به ارث برده است. ساعت به زنجیری وصل است و در جیب جلیقه اش همواره همراه اوست. هنگامی كه در یك نشست یا همایش، مخاطبش به بیراهه می رود آشكارا به ساعتش نگاه می كند. او همیشه سر ساعت حاضر می شود و اغلب زودتر از موعد سر جلسات، وعده دیدار ، ایستگاه راه آهن یا فرودگاه حاضر می شود. برای توجیه این رفتار های وسواس گونه می گوید : «من سه هفته دیر متولد شدم و هیچ گاه نتوانستم آن را جبران كنم» برای پیاژه زمان واقعی هنگامی شروع می شود كه وقت را صرف كارهایش، نوشته هایش و كارهای ناتمام و بی وقفه اش می كند و برای تكمیل كارها همواره عجله دارد. پیاژه تمام مدت، كار می كند. البته نمی شود گفت، چون كار می كند، بازی نمی كند، زیرا كار نیز نوعی بازی است. فقط هدف دارد. هدف پیاژه، ساختن منطق ذهن انسان، منطق زندگی و یافتن پیدایش منطق زندگی است هدفی كه مدت های مدیدی است پی می گیرد؛ هدفی كه عملاً او را در تمام كارهایش رهبری می كند. یك انسان عادی چنین هدفی ندارد و به تقاضای بیرونی بیشتر پاسخ می دهد.

 فهرست مطالب: