مقاله وحی و هرمنوتیک

مقاله وحی و هرمنوتیک

مقدمه:

سنخ‏شناسى ماهیت وحى

نگاهى به نظریات موجود در باب سرشت وحى

در باب سرشت وحى، سه برداشت و دیدگاه متفاوت در كار است; هر چند این سه دیدگاه به طور همزمان مطرح نبوده‏اند: یك برداشت در قرون وسطا مطرح بوده و امروز هم طرفدارانى دارد و آن دیدگاه گزاره‏اى است. متكلمان مسیحى قرون وسطا این دیدگاه را نسبت‏به وحى داشتند بنابر این دیدگاه، وحى مجموعه‏اى از گزاره‏ها است كه به پیامبر القا شده است. برداشت دوم در الهیات لیبرال شكل گرفت. متكلمان لیبرال وحى را نوعى تجربه دانسته‏اند، لذا دیدگاه تجربه دینى از وحى نام گرفت. در قرن بیستم، برداشت دیگرى از وحى صورت گرفت كه مى‏توان آن را «دیدگاه افعال گفتارى‏» از وحى نامید. بر طبق این برداشت وحى به این معنا است كه خدا افعالى گفتارى را انجام داده است.

فهرست مطالب :

سنخ شناسی ماهیت وحی

1-دیدگاه گزاره ای

مفهوم گزاره

تقسیم گیلبرت رایل

ارکان وحی گزاره ای

تفاوت تجارب وحیانی ونبوی ووحی گزاره ای

2- دیدگاه تجربه دینی

ارکان وحی تجربی

دو معنای شخصی بودن تجربه ومیانی

طرح دیدگاه تجربه دینی در الهیات لیبرال

وحی شیوه زندگی است

منابع

چکیده:

1. مسئله تعین و عدم تعین معنا

در هرمنوتیك متون دینى دو مرز را باید در نظر داشت: جزم‏اندیشى محض و شكاكیت. در بحث تعین و عدم تعین معنا این دو به این شكل رخ مى‏نمایند كه برخى براى متن معنایى یكه و یگانه و كاملا معین در نظر مى‏گیرند; یعنى در باب تعین معناى متن جزم اندیش محض‏اند و هیچ‏گونه تغییر و تحولى را در آن روا نمى‏دارند. اینان را باید «جزم اندیش تمام عیار معنایى‏» نامید. در مقابل، برخى دیگر هیچ‏گونه تعیینى براى معناى متن قایل نیستندو آن را كاملا متغیر و متحول مى‏دانند. اینان را باید «شكاكیت تمام عیار معنایى‏» نامید. تقابل این دو دیدگاه، یعنى جزم‏اندیشى تمام عیار معنایى و شكاكیت تمام عیار معنایى، تقابل تناقض است; چرا كه بنا بر دیدگاه نخست، معناى متن كاملا معین و بنابراین دیدگاه دوم، كاملا نامعین است.

اما چه علل و عواملى یا چه شرایطى در دیدگاه دوم به معناى متن تغییر مى‏بخشد؟ طرفداران دیدگاه دوم پاسخ‏هاى متفاوتى به این پرسش داده‏اند. برخى مى‏گویند معناى متن با توجه به قصد و نیت نویسنده تعین مى‏یابد; برخى دیگر سیاق و زمینه را عامل تعین‏بخش مى‏دانند، و برخى هم اجتماع قاریان متن را عامل تعین بخش مى‏دانند. نظریات دیگرى هم در كار است. همه این نظریات، بالاخره بر این نكته اتفاق نظر دارند كه معناى متن تعین ندارد و با چیز دیگرى تعین مى‏یابد.