آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7

آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7

برای برنامه نویسی در محیط گرافیكی نیاز به مقدماتی برای ورود به محیط گرافیك است . اولین خط هر برنامه گرافیكی بعد از دستور Program ، فرمان زیر است :

Uses graph ;

با استفاده از دستور uses برنامه شما می تواند از پیمانه ها و ثوابت توربو پاسكال استفاده كند . این ثوابت و پیمانه ها در فایلی كه یك unit نامیده می شود جای می گیرند . كدی كه در حالت گرافیكی توسط كامپیوتر تولید می شود ، به نوع كامپیوتر بستگی دارد . بنابراین نوع سخت افزار گرافیكی كه در اختیار سیستم است باید به توربو پاسكال اعلام شود . برای این كار از دو متغیر Driver و Mode بصورت زیر استفاده می شود :

Var

  Driver , Mode : Integer ;

محتوای این دو متغیر نوع سخت افزارهای گرافیكی سیستم را مشخص می كند . برای تعیین حالت گرافیكی از دستور زیر استفاده می شود :

InitGraph (Driver, Mode, ‘…….’) ;

رویه InitGraph سیستم گرافیكی شما را بررسی كرده و سپس در متغیرهای Driver و Mode مقادیر مناسب را قرار می دهد . پارامتر رشته ای ‘……’ شاخه ای را مشخص می كند كه در آن نرم افزار كنترل سیستم گرافیكی شما وجود دارد . رشته ای كه بدون كاراكتر است ‘ ‘ به این معناست كه این نرم افزار در شاخه جاری قرار دارد .

این نرم افزار همواره در شاخه BGI قرار دارد و معمولا" در محلی است كه برنامه توربو پاسكال نصب شده است . بنابراین باید آدرس شاخه BGI را بجای این رشته بنویسیم . برای انعطاف پذیر شدن برنامه و قابلیت اجرای آن روی سیستم های مختلف معمولا" یك نسخه از شاخه BGI را در شاخه ای كه برنامه در آن قرار دارد ، كپی می كنیم .

صفحه نمایشی كه مانند یك صفحه مختصات است :

در برنامه نویسی گرافیكی موقعیت هر خط یا هر شكلی را كه روی صفحه نمایش رسم می كنید ، باید كنترل كنید . صفحه نمایش را در محیط گرافیكی بصورت مختصات X-Y تعدادی نقطه می توان در نظر گرفت . در اكثر نمایشگرها ابعاد متداول عبارتند از : 200×320 ، 350×640 ، 480×640 . كه معمولا" تعداد نقاط در محور X ها بیشتر است .